Dün akşam yatmadan önce odasında bana kukla gösterisi yaparak beni eğlendiriyordu. Örümcek kuklasını almış kafasına göre senaryolarla benimle konuşturuyordu.
-Merhaba, ben küçük örümcek.
-Aaaa, merhaba örümcek, ne haber?-İyiyim, evime gitmem lazım.
-Peki. Nerede evin?
Şurada. Arkadaşlarım da beni evimde bekliyor. Üç arkadaşım gelmiş. İsimleri de Harkus, Kinnos ve Epuç.
İsimleri neresinden uydurdu bilmiyorum ama hepsi bir yana, Epuç ne lan?
Böyle güzel bir akşamdı işte. Sabah da kalkıp kızımı okuluna bıraktım. Biraz çalıştıktan sonra piyano dersime gidip, Zilli Prenses'in benimle söylemesi için Ali Baba üzerinde yoğunlaştık. Çok hevesliydim. Ali Baba'yı öğrenmiştim ve akşam kızıma çalacaktım. O da benimle söyleyecekti.
Okula gittim. Kızımın, paltosunu giyip çantasını almasını beklemeye başladım. Kısa süre sonra Kıvırcık Çocuk hızla bana doğru koşmaya başladı. Tabii ki bir baba olarak, kızım bana sarılmaya geliyor diye masum kalbim pırpır etmeye başladı. Kızım nefes nefese yanıma geldi ve dünyamı yıktı.
"Baba seni biriyle tanıştırmak istiyorum."
Canım kızıma bakarken arkadan gelen piç kurusunu görmemişim bile. Kızım ona doğru uzanmıştı ki bu sahnenin devamını izleyemeyeceğime karar vererek tavrımı ortaya koydum."Ne tanıştırması be? Sen bana erkek tanıştırmak için çok küçüksün!"
Yan taraftan bir öğretmenin "Amanın neler duyuyorum!" dediğini hayal meyal hatırlıyorum. Piç kurusundan geriye de aksi yöne doğru koşarken gözüme çarpan, sırtındaki çantanın görüntüsü kalmıştı. Kızım ellerini karnının üzerinde birleştirdi ve ses çıkarmadan bana baktı. Kasaba meydanındaki iki silahşor gibi bakıştık. Üç saniye öyle geçti. Ve Zilli Prenses elimi tuttu.
"Baba gel seni tüm arkadaşlarımla tanıştırayım."
Yalnız kimseyle tanışamadan niye kendimi okulun dışında buldum, onu çözemedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder